اگر به آنان رحم کنیم و گرفتاری ها و مشکلات شان را برطرف سازیم، در طغیان شان لجاجت می ورزند و سرگردان می مانند. (1)

در مسیر هدایت انسان، موانع بسیاری وجود دارد. یکی از این موانع، نفس انسان است. نفس سرکشی که منافع موهومی مانند ریاست، قدرت، ثروت و… را جلوه گر می نماید تا انسان با وجود این که می داند چه رفتاری صحیح است، روش دیگری پیشه سازد. لجاجت، نمودی از این خوی انسانی است که باعث بازماندن شخص از عمل به دانسته هاست. هنگامی که یک دانشمند به حقیقتی دست می یابد، فرمان عقل آن است که به این حقیقت بها دهد؛ اما اگر نگاه او به منافع اش باشد، نه تنها خود به آن عمل نخواهد کرد، بلکه موجب دورشدن پیروان خویش از آن حقیقت خواهد گردید. این گونه است که دراستمراری تاریخی، حق مظلوم، فروگذارشده باقی می ماند و باطل بایاری اهل دانش، حاکم می گردد.

در تاریخ اسلام نیز متاسفانه، این مسئله فراوان دیده می شود. حقایق دینی به دلیل لجاجت، مورد نفی اهل دانش قرار گرفته و اکنون می توان راه به خطا پیمودن پیروان آنان را به وضوح ملاحظه کرد. همراه با شما مواردی از این موضوع اسف بار را مرور می کنیم.

• یکی از مستحبات در اسلام، انگشتر به دست راست کردن است. حال نظر برخی از علمای اهل سنت را بنگرید:

آلوسی، صاحب تفسیر روح البیان می نویسد: انگشتر به دست راست نمودن، صحیح است، اما چون این کار مخصوص اهل بدعت و ظلمت شده است ( = شیعیان )، سنت این گونه خواهد بود که انگشتر در دست چپ قرار داده شود. (2)

عبدالجلیل فرغانی می نویسد: همانا مشروع آن است که انگشتر در دست راست باشد، اما چون رافضیان ( = شیعیان ) این کار را انجام می دهند، ما انگشتر را در دست چپ قرار می دهیم. (3)

• پس از دفن میت، لازم است که روی قبر مسطح باشد، نه مانند کوهان شتر. اکنون نظر بعضی از دانشمندان اهل سنت را ملاحظه فرمائید:



غزالی می گوید: مشروع این است که قبر مسطح باشد، اما چون این کار مخصوص رافضیان ( = شیعیان ) گردیده است، ما تسنیم ( = روی قبر را به مانند پشت شتر یا پشت ماهی قرار دادن ) را انجام می دهیم. (4)

ابوحنیفه و احمد حنبل قائل هستند: تسنیم برتر می باشد چون مسطح کردن روی قبر، نشانه ای برای شیعیان است. (5)

• شیعیان هنگام صلوات فرستادن بر پیامبر اکرم علیه وآله السلام، این طور می گویند: اللهم صل علی محمد و آل محمد. حال نظر یکی از بزرگ ترین مفسران اهل سنت را ملاحظه کنید:

زمخشری می نویسد: بنابر آیه ی « هو الذی یصلّی علیکم و ملائکته… » (6)، درود و صلوات بر آحاد مسلمانان، جایز است، اما چون روافض ( = شیعیان ) این کار را برای ائمه ی خود انجام می دهند، ما از آن منع می کنیم. (7)

با تاسف فراوان باید گفت، از این گونه موارد، بسیار یافت می شود. عالمان که باید هدایت گر مردمان باشند، صرفا به دلیل این که کاری، نشانه ی شیعیان است، از انجام آن ممانعت به عمل می آورند، گرچه به صراحت اعتراف می کنند که کار صحیح، همان کار شیعیان است. آیا شیعیان به سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم عمل می کنند، یا کسانی که خود را پیرو سنت می دانند و این گونه دربرابر سنت موضع می گیرند؟ آیا بر این رفتار، نامی غیر از لجاجت می توان نهاد؟ در این میان رفتار ما چگونه است، آیا با وجود شناختن حق، لجاجت می نماییم؟ آیا تعصب ما را وادار به موضع گیری های نادرست و حق کشی نکرده است؟ منطق مند کردن رفتار اجتماع، آیا با کنارنهادن تعصب و لجاجت، میسرتر نخواهد بود؟

پی نوشت ها:

1- سوره مومنون، آیه75

2- تفسیر روح البیان، آلوسی، جلد4، صفحه142

3- این عالم، صاحب کتاب «الهدایة» است. برخی از منابع اهل سنت که این مطلب را نقل کرده اند:

الف- الصراط المستقیم، بیاضی، جلد3، صفحه206

ب- شرح المواهب، زرقانی، جلد5، صفحه13

ج- منهاج السنة، ابن تیمیة، جلد2، صفحه143

4- برخی از منابع اهل سنت که ناقل این مطلب هستند:

الف- الوجیز، جلد1، صفحه78

ب- رحمة الامة، در حاشیه ی کتاب المیزان شعرانی، جلد1، صفحه102

5- رحمة الامة فی اختلاف الائمة، صفحه155

6- سوره احزاب، آیه43

7- تفسیر کشاف، زمخشری، جلد3، صفحه558، در تفسیر آیه ی 56 سوره احزاب؛ و فتح الباری فی شرح البخاری، جلد11، صفحه142

منبع: www.sonnat.net