بسم الله الرحمن الرحیم

مواظب باش با گرفتارشدن در بندهای گره خورده خیالات از آن رشته اصلی و قابل اعتمادی که بین تو و خداوند هست، محروم نشوی! در ماه رمضان با بندهای خیال وداع کن اما با رشته بین خود و خدا هرگز وداع نکن. این که در آیات مربوط به ماه رمضان خداوند به پیامبرش"صلوات الله علیه” می فرماید: چون بندگان من از تو درباره ی من سؤال می کنند، من تزدیک هستم(بقره/86).

انسانی که متوجه رشته بین خود و خدا شد، تمام وجودش می شود نگاه به حق، دیگر هیچ رشته دیگری را به رسمیت نمی شناسد. اگر کسی فهمید که بنده است، یعنی بند به خدا است، تمام نگاهش می شود نگاه به حق، چیزی جز حفظ این ارتباط برایش معنی ندارد. در ماه مبارک رمضان، لازم است ما هز چه بیشتر قلب و روح خود را آماده پذیرش انوار آن ماه بگردانیم. حضرت مولی الموحدین(علیه السلام) در نامه خود به امام حسن(علیه السلام) می فرمایند: محکم ترین و پایدارترین پیوند، پیوند تو با خدا است.

آن کس که خود را همه کاره زندگی خود می داند و خود را به ابزارهای دنیا، اعم از خانه و پول و مقام، متصل می کند، این آدم به پوسیده ترین وسیله بین خود و آن ابزارها متوسل شده است. با چیزهایی همراه و مصاحب شده است که برعکس نفس خودش که پایدار است، ناپایدارند. به گفته حافظ:

نخست موعظه پیر می فروش این است….. که از مصاحب ناجنس احتراز کنید.

مصاحب حقیقی خدا است و از آن جهت هم جنس شما است که شما جلوه ای از روح او هستید، همان روحی که عالی ترین مخلوق است و نمایش کامت انوار او. ناجنس یعنی آن چیزی که هم جنس شما نباشد و شما را به خدا متصل نگرداند. خدا است که مقصد و مقصود هر کس است و تذا غیر خدا، همه چیز، نسبت به قلب و روان ما، ناجنس است.